Uzdolnieni

Człowiek wybitnie zdolny różni się od innych . Już w dzieciństwie wyprzedza rówieśników pod względem rozwoju psychomotorycznego.

Typowa jest dla niego postawa intelektualnej ciekawości. Ma duże możliwości zapamiętywania i przetwarzania informacji. Interesuje się wieloma sprawami. Dziecko zdolne ma bogatą wiedzę z różnych dziedzin. Często nudzi się w szkole .

Nie lubi rutyny i podporządkowania się ogólnym regułom. Zadaje trudne pytania dorosłym. Ma silną wolę, przeciwstawia się poleceniom. Dostrzega błędy w rozumowaniu dorosłych. Ma problemy ze znalezieniem autorytetów.

Dziecko wybitne, może być odbierane jako niegrzeczne, narzucające własną wolę, opryskliwe, dominujące, pewne siebie. Ten indywidualizm, związany z umiejętnością i wolą tworzenia własnych konstruktów teoretycznych i sytuacji społecznych, powoduje, że otoczenie ma trudności z zaakceptowaniem ucznia.

Osoby uzdolnione są niezależne, preferują pracę indywidualną, polegają na samym sobie., cechuje ich nonkonformizm, niekonwencjonalność. Indywidualizm wiąże się z oryginalnością, sprzyja aktywności twórczej. W krańcowych przypadkach prowadzi do wyobcowania i trudności w kontaktach międzyludzkich.

Ludzie szczególnie zdolni stanowią około 3% naszej populacji.

W Polsce istnieje stowarzyszenie osób szczególnie uzdolnionych MENSA

Pracownia wykonuje specjalistyczną ocenę poziomu uzdolnień intelektualnych, zarówno u dzieci i młodzieży jak i u osób dorosłych. Można tu też uzyskać poradę, jak postępować z wybitnie zdolnym dzieckiem i w jaki sposób pomóc mu w rozwijaniu jego zdolności.